Księżniczka w śmietniku

Głęboko zapadnięte policzki, brudna skóra, która straciła swój pierwotny kolor, gałązkowe nadgarstki, brudne paznokcie i znacznie mniejsze jak na swój wiek ciało. A z zaniedbanymi włosami wiszącymi na połowie jej twarzy, to małe dziecko jest w rzeczywistości zapomnianą Królewską Księżniczką Imperium. Nie mogąc już dłużej stłumić głodu, wyczołguje się z ukrycia w małym, starym, zniszczonym zamku w poszukiwaniu jedzenia… - Jestem głodna… - mruknęła mała dziewczynka, która ma na sobie tylko zniszczone ubrania, nawet nie zdając sobie z tego sprawy. „Czy mogę to zjeść…?” Jej mała, podobna do paproci dłoń oderwała kawałek roślinności z ziemi, ale w końcu ją odłożyła, potrząsając głową z boku na bok. Dziewczynka nie jadła porządnego posiłku od trzech dni… „Estrella…” Dziecko wyrecytowało imię, a jej słowa były jednym z wiatrem. Było to cenne imię, na które zapracowała dopiero po długim czasie. "Przepraszam, jestem spóźniony." "…W porządku." Mały, który odpowiedział, opadł na pierś Eliasa.